Foto: Oscar van der Wijk
Het is voor kunstenaars een zware tijd. Vroeger hadden ze onderwerpen als uitbuiting, honger en oorlog. Dat leverde dramatische kunst. Tegenwoordig vallen maatschappelijke problemen in de categorie lactose-intolerantie. Het gaat dus slecht met het culturele klimaat. Met het natuurlijke klimaat gaat het ook niet goed. Op de ver-van-mijn-bed-opwarming van de aarde na, hebben we toch geen zorgen aan onze kop? Wolven zijn terug, overlast van industrie is voorbij, dijken zijn verhoogd en drinkwater smaakt niet meer naar chloor. De klimaatdiscussie is beland op het niveau van de roetveegpiet.
Deze “groene” uitgave zal wel bol staan met zonnepanelen en fiscale handigheden, maar het blijft prietpraat in de marge. OK er worden wel stappen gemaakt. Gebouwen kunnen energieneutraal zijn. Dankzij internet hoef ik zelf veel minder te rijden en te vliegen, maar we consumeren echter meer dan ooit. De afvalberg groeit als nooit tevoren en per saldo gaan we meer achteruit dan vooruit.
Er is ruzie tussen links en rechts. Onderling hebben ze ook mot of spreken ze zich zelf tegen. Er zijn natuurbeschermers die biodiversiteit belangrijk vinden en voorstander van bomenkap zijn, terwijl anderen juist willen planten. Ze willen de aarde niet uitputten, maar zijn wel aan een liefdesbaby begonnen met een vrouw, die drie kinderen meeneemt uit haar eerste huwelijk, die zo goed kunnen opschieten met de vier kinderen uit zijn vorige relaties.
Aan de rechterkant maken ze zich plotseling druk over horizonvervuiling door windmolens en huilen ze om vogels die zich te pletter vliegen. Ze steunen echter wel boeren, die stallen met tienduizenden beesten door slordigheid laten afbranden en vee- en vogelstapels laten ruimen als het economisch nut heeft. Of hun (klein-)kinderen nog droge voeten zullen houden, zal ze een rotzorg zijn.
Maar..., wie ben ik? Ik doe even hard mee met de consumptiewaanzin. Toen ik jong was had ons gezin met 6 kinderen één vuilnisbakje per week. Nu zijn er dagen dat ik in m n eentje een grijze zak vol heb.
Ik vrees wel eens dat wij, of erger nog onze nakomelingen, de rekening krijgen in de vorm van rampen of vluchtelingenstromen, waarbij de huidige immigratie een gezellige visite is. Toch ben ik niet pessimistisch en heb ik vertrouwen in de vitaliteit van toekomstige generaties. Wij zouden ons echter collectief moeten schamen over ons eigen gedrag. Dat maak je niet goed met het schrijven van een stukkie in een blaadje met het thema “groen”.
Machiel van der Schoot is eigenaar van Sera Software en Alphens.nl. Fervent blogger met het hart op de tong. Zingt graag, is toetsenist en gitarist. Meermaals bekroond voor zijn ondernemerschap en innovaties.
