Een kerstverhaal

Een kerstverhaal

Er was eens een wethouder, die altijd maar wilde bouwen. Misschien nodig, maar de manier waarop deed denken aan de tijd van Dickens. Ouderwets dus, niet duurzaam en alle aandacht voor rijtuigen. Nieuwe ideeën, werden weggehoond, terwijl voor stoffige bouwondernemingen de rode loper werd uitgelegd.

De avond voor Kerst kwam de wethouder in zijn koude, niet geïsoleerde huis. Hij voelde zich niet lekker en ging gelijk naar bed. Nog maar net in een koortsige slaap, werd hij wakker van een hard geluid. Aan zijn voeteneinde stond een doorschijnende guur: “Ik ben de geest van het verleden. Meekomen jij!”

De geest pakte zijn hand en ze zweefden door de lucht. De dorpen onder hen waren groen. Kinderen speelden vrolijk op straat en er waren nauwelijks auto’s. De gebieden er omheen waren mooi en ongerept. Wat waren ze toen gelukkig! Plotseling miste hij die tijd. “Breng me alstublieft weer naar huis, geest” riep hij. Overmand door emoties viel hij in slaap.

In eens werd hij opnieuw gewekt. “Ik ben de geest van het heden en kom je halen”. Nu waren de wegen verstopt met auto’s, overal hing smog en wat vroeger prachtig natuurgebied was, stond nu vol met lelijke gebouwen. “Wat is hier gebeurd?”, vroeg de wethouder. “Dat is het gevolg van bouwen en wegenaanleg zonder na te denken, maar je tijd is voorbij. Terug naar huis”.

Weer een onrustige slaap, totdat hij stijf overeind schoot, door een harde knal. Een sloopkogel was dwars door de muur van zijn huis gevlogen. De andere kant van de ketting zat vast aan het been van het meest afschrikwekkende spook dat de mensheid ooit gezien heeft. “Ik ben de geest van de toekomst en er is geen ontkomen aan vriendje!”.

Ze zweefden boven een kerkhof met een geopend graf. Er omheen stonden aannemers met bekende namen als Zwartsma, Van Molen, Groenes en Verminder. “We hebben altijd goed geld aan hem verdiend, dus vooruit een eenvoudig steentje kan er wel vanaf ”, zo werd overlegd. Ze vlogen verder en in een volgepropte wijk kwamen ze in een tochtig huis, waar een familie vol verdriet rond de Kerstboom zat. Hun dochtertje was die week daarvoor tussen dubbel geparkeerde auto’s de weg opgelopen en had de vrachtwagen niet zien aankomen... “Aan wiens graf stonden die aannemers?” zo klonk het wanhopig. Zonder antwoord, maar met een fraaie duik vlogen ze langs de steen. Het was Zijn naam!

Het licht scheen al door de gordijnen toen de wethouder wakker schrok. “Ik leef nog, ik leef nog!” juichte zijn hart. Vanaf nu zou alles anders worden. In de nieuwe wijk Gnephoek zou hij al die ouderwetse lui wel eens laten zien, hoe er echt gebouwd moest worden. Geen straten, maar bomen, bloemen, wandelpaden en speelplaatsen. Binnen een paar jaar zou het privébezit van auto’s toch voorbij zijn. Parkeren deed je maar verderop. Qua energie zou de wijk compleet zelfvoorzienend worden. Per saldo zou het wonen goedkoper worden en mensen en dieren gelukkiger. Nog nooit had Alphen zo’n goede wethouder gehad en nooit zou er een betere komen.

Fijne Kerst.

Machiel van der Schoot is eigenaar van Sera Software en Alphens.nl. Getrouwd met Susan. Ze hebben vier kinderen en vier kleinkinderen. Fervent blogger met het hart op de tong. Zingt graag, is toetsenist en gitarist. Meermaals bekroond voor zijn ondernemerschap en innovaties.

 


Reacties

WhatsApp us!